در سكوت زندان اوين چه چيزي در حال وقوع است؟
«27ژوئن 2009 - هيچ چيز و هيچ كس از زندان اوين بيرون نميآيد. ايرانيها جلو دروازه زندان به صف شدهاند و دنبال يك اسم هستند, دنبال خويشاونداني ميگردند كه از آنها هيچ خبري ندارند. همين جستجوي نااميدانه در تمام شهرهاي كشور تكرار ميشود. ليست 700 اسمي كه در ورودي زندان اوين نصب شده است تكميل نيست. خانوادهها به شكل سيستماتيك از حق ملاقات با عزيزان مفقود شده خود منع ميگردند. دربها بسته است. حدود 150 وكيل ايراني روز 22 ژوئن از مقامات خواهان آزادي بازداشت شدگان و دست كم حق دسترسي زندانيان به وكلاي خود شدند. خويشاوندان خبرنگارهاي دستگير شده توسط ادارههاي مختلف به اين طرف و آن طرف ارجاع داده ميشوند (are pushed from pillar to post). ”خير, او اينجا نيست. برويد آنجا.“ و به محض رسيدن به محلي كه گفته شده بود دوباره به همان نقطه شروع فرستاده ميشوند.خبرنگاران بدون مرز گفت, ”خانواده صدها ايراني زنداني شده در زندان اوين حق دارند عزيزان خود را ببينند و در مورد دليل دستگيري آنها مطلع شوند.
خصوصاً افرادي كه در بند 209 نگهداري ميشوند در معرض خطر قرار دارند. ما از مقامات ايراني مصرانه ميخواهيم كه اجازه بدهد نمايندگان رسانههاي خارجي و سازمانهاي حقوق بشري, همانطور كه در سال 2006 اجازه يافتند, از زندان بازديد كنند.“...اين سازمان افزود, ”زندان اوين, مانند استاديوم فوتبال سانتدايگوي شيلي در سال 1973, به يك مركز بازداشتگاه خونين تيديل شده است كه در آن رفتار خودسرانه صورت ميگيرد. ما از جامعه جهاني مصرانه ميخواهيم كه حداكثر تلاش خود را براي شكستن سكوت حاكم بر زندانيان عقايد در زندان اوين بكار گيرد,“ و روي اين موضوع انگشت گذاشت كه 26ژوئن ”روز جهاني عليه شكنجه“ است...
خبرنگاران بدون مرز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر